Blog pisany w Cieniu...

...wy jesteście owcami... W porządku, tylko dlaczego owcami. Ludzie zwykli nie utożsamiać się z owcami. Owce przecież uchodzą za mało inteligentne, zupełnie nie przypominają człowieka. A poza tym są stadne. Człowiek woli widzieć się jako wielkie indywiduum, chętniej porówna się z lwem, tygrysem. A jeśli już zgodzić ma się na stado, to małp, albo wilków. Ale owce? Pewien ksiądz był kiedyś w Ziemi Świętej i powiedział mi o pokazie jaki często tam odbywa się dla turystów. Odkrywa on przed nami, mieszczuchami, o co chodzi w obrazie pasterza i owiec. Kiedy na wielkim pastwisku zapada zmrok, a owce z pasterzami zapadają w sen, często jest owiec tysiące. Samych pasterzy bywają dziesiątki. Jak się nie pomieszają? Każda owca zna głos swego pasterza Czy znasz głos Jezusa? Niepokojące dla księdza, który już szykuje swój statek do odpłynięcia są słowa o najemnikach. Smutny jest los najemnika. Trzeba, żeby najemników było jak najmniej. Jak nie być najemnikiem? Jak iść drogą Dobrego Past

Na wszystkie pytania moich uczniów dotyczące moralności chrześcijańskiej i katolickiej, a także sprawy seksualne i emocjonalne, mam ochotę odpowiedzieć tylko tyle

Ten post piszę w pewien sposób nawiązując do tego sprzed kilkunastu miesięcy ( kliknij, aby przeczytać ). Pytanie wielu ludzi o krzyż sugeruje mi wciąż aktualne pytanie ludzi miejsce wiary w życiu tych, którzy wiarę deklarują. Krzyż jest miejscem skrzyżowania wzroku człowieka z Objawieniem Boga w pełni Jego Miłości. Krzyżuje się mój wzrok z Chrystusem. W ten sposób dochodzi do spotkania, które przemienia rzeczywistość i mnie. Współcześnie różnie komunikujemy swoje sprawy i swoje bóle. Kiedy człowiek podejmuje dialog z Bogiem, ten dialog może przybrać różne formy. Teologia coraz częściej upomina się o przestrzeń wypowiedzi dla tych, którzy deklarują swoją niewiarę. Ma w tym sporo racji i warto chwilę zastanowić się nad tym zagadnieniem. Wiara niewierzących - w jakiego Boga nie wierzysz? Świadomość faktu, że coraz więcej jest wokół nas ludzi deklarujących dystans wobec Boga i Kościoła, pomaga uzmysłowić sobie, jak wiele osób może zejść na margines, jeżeli dzisiaj nie wysłuchamy t

Wy jesteście świadkami tego! Czy rzeczywiście? Czy rzeczywiście, kiedy wychodzę z Kościoła, kiedy wchodzę do swojego pokoju, spotykam się z najbliższymi, jestem świadkiem zmartwychwstania? Czy wierzę, że Jezus Zmartwychwstał? Zbyt szybka odpowiedź na te pytania jest niebezpieczna. Jeżeli Bogu zbyt szybko odpowiadam, to znaczy, że nie silę się na ocenę tego, co się ze mną dzieje. Czasem można zadać pytanie komuś: czy jesteś dobrym człowiekiem? I usłyszeć błyskawicznie odpowiedź:  No oczywiście!  Czy rzeczywiście? Co znaczy odpowiedź na poważne pytanie, kiedy potraktowana jest jak machnięcie ręką na odczepnego? Kiedy nie mam czasu na odpowiedź na te pytania, rzeczywisty dialog z Jezusem, to pojawia się inne zagrożenie. Że będę słuchał Jezusa jak uczniowie. On przecież mówił, że zmartwychwstanie. A jednak zdziwił ich blask tego wydarzenia. Usiadł i jadł z nimi. Aby ich utwierdzić, że On Jest. Czy wierzę? Jak wierzę? Niech to pytanie w dzisiejszą Niedzielę towarzyszy jak na

W owym czasie [...] przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam ! (J 20,19nn) Pokój wam! Żeby zrozumieć, co znaczą te słowa w zamkniętym pomieszczeniu, gdzie przebywali Apostołowie , trzeba się cofnąć w czasie o te cztery dni, które dzielą ów pierwszy dzień tygodnia  od dnia, w którym Jezus modlił się w Ogrodzie Oliwnym. Być może nawet dalej trzeba się cofnąć, do powołania Apostołów, aby zrozumieć całe wydarzenie z dzisiejszej Ewangelii. Spójrzmy na grono wybrańców Jezusa. Jezus od początku wiedział, kogo powołuje, kogo formuje. Nie wiemy, czy wiedział, jaki będzie skutek Jego działania między nimi, nie wiemy czy wiedział od początku, że to właśnie Judasz, syn Szymona Go zdradzi. Nie wiemy, czy od początku wiedział, gdzie znajdą się Apostołowie, kiedy On zostanie pojmany. Uderzą Pasterza, rozproszą się i owce Owce pouciekały, zanim Pasterz został pierwszy raz uderzony. Już w Ogrójcu przy Jezusie jest tylko trzech. I nawet oni do końca nie wytrwali. Poszli sp

Rzężące głośniki minaretu oznajmiły mieszkańcom wioski, że kolejne wydarzenie zburzy ich spokój. Zrobiły to beczeniem kozy. Okazało się, że meczet wioski zdobyły kozy, owce i kury. Ponieważ działo się to w wiosce podzielonej między chrześcijan i muzułmanów, zaraz rozegrała się kolejna awantura. Kiedy muzułmanin widzi, że meczet jest splądrowany przez zwierzęta, to winny jest chrześcijanin. Zaś kiedy ginie chrześcijańskie dziecko - chrześcijanin zaraz chce mordować muzułmanina. Po jednej z potyczek poszkodowana została figurka Matki Bożej. Kobiety w wiosce (i chrześcijanki i muzułmanki) wzięły ją, żeby posklejać. "To nic, że wygląda jak quasimodo, ważne, że jest piękna" Kobiety sklejają tą Matkę Bożą, jak popękaną ziemię, która nosi i muzułmanów, i chrześcijan. Są filmy piękne, są mądre i są takie, które trzeba zobaczyć. "Dokąd teraz?" zbiera te cechy w jedno. Jest udany i zupełnie inny od standardów sypanych nam przez kino zachodniego pochodzen

Coraz więcej ludzi zadaje pytanie: "jak się wyspowiadać?" Widzę Kościół, który się nawraca. Patrzę na rzesze ludzi, którzy idą za Jezusem w pochodzie, który zaczął się dwa tysiące lat temu. Niedziela Palmowa zaczyna ten marsz pod górę z Jezusem wezwaniem do każdego z nas: "Idźmy z Jezusem!" Wciąż w okresie Wielkiego Tygodnia rosną kolejki do konfesjonałów. Przy tej okazji rośnie liczba osób, którzy chcieliby się wyspowiadać, a nie potrafią. I przychodzą zapytać: "jak to zrobić?". Wystarczył jeden dzień, aby ilość osób, z którymi odbywałem "trudne" rozmowy urosła. Wielki Post, który kończy Wielki Tydzień niesie rzesze ludzi do Nowego Świata, którego wszyscy mamy podstawy się spodziewać. Jak się wyspowiadać? Jak do spowiedzi się przygotować? Jak pomóc tym, którzy krążą obok kościołów i żyjących w niepewności? Aby dać uczciwą odpowiedź i pomoc w tej sytuacji, trzeba zacząć od tego, co jest u początku. U źródła oddalenia od B