Blog pisany w Cieniu...

Podziwiam Pawła i Barnabę. Kiedy czytamy dzisiaj, jak przeszli od Antiochii, przez Pizydię i Perge, aby wrócić do Antiochii przez Attalię, to łatwo pominąć odległości, spiekotę i rzeczywisty trud przemierzania tego terenu na pieszo. A trzeba uzupełnić ten marsz o działalność misyjną - "otwieranie bram poganom", jak jest napisane - która na tym obcym i niepewnym gruncie niosła ze sobą kolejne trudności. Każdą nowopowstałą gminę trzeba było zostawić zorganizowaną Barnaba i Paweł są odpowiedzialnymi misjonarzami. Kiedy zaczynasz nauczać o Chrystusie - pamiętaj, aby wskazać temu, kogo niechybnie opuścisz, drogę do dalszego podążania za Mistrzem. Innymi słowy - głoś Chrystusa (nie siebie) i pozostaw po sobie przewodnika. Rzeczywiście, jak mamy w dzisiejszym czytaniu z Apokalipsy, Ewangelia "czyni wszystko nowym". Dosłownie i w przenośni. Wystarczy trochę poczytać, żeby przekonać się, jak bardzo różny był świat bez Ewangelii od tego, do którego przywykli

Proszę księdza, czy już popełniłem grzech? Jak to poznać? Czasem słyszę to pytanie. Mamy czasem wątpliwość w wyznaczeniu tej granicy, która oddziela mnie od Tego, którego kocham. I którego boję się stracić. Być może na tyle bardzo, że dostrzegam, że ta granica jest bardzo cienka. Ja jestem Dobrym Pasterzem i znam owce Moje, a Moje Mnie znają Jezus, który nas zna. Może najlepszym sprawdzeniem zatem tego, czy czynimy dobrze, jest sprawdzenie, czy decyzje, które podejmujemy konsultujemy z Bogiem. Czy nie wstydzimy się, kiedy uświadamiamy sobie, że On wie, co czynimy, dlaczego czynimy i co jest tego skutkiem. Czy chcę, żeby Jezus znał mnie? W pierwszym czytaniu Paweł i Barnaba głoszą w Perge Chrystusa. Przychodzą Żydzi, do których Apostołowie byli posłani jako do pierwszych. I ci Żydzi z zazdrości zaczęli bluźnić. Obrazili się na kościół. Że kocha, że wypełnia nakaz Jezusa. Że idzie do ubogich. Że głosi zmartwychwstanie poganom, gojom. Być może trzeba dostrzec, że jest prawdopodo

Dwie grupy dyskutantów. Z jednej strony stanęli sceptycy. Ci, którzy nie uznają Jezusa, jako Zbawiciela, nie uznają Jego nauki. Z drugiej - uczniowie Jego. Dzieje Apostolskie mają kilka nazw zwyczajowych, metaforycznie przybliżających ich treść. I tak są Ewangelią Ducha Świętego, dziejami Kościoła. I wtedy, i dziś. Ta granica między uczniami a sceptykami, w dzisiejszym fragmencie z pierwszego czytania reprezentowanymi przez faryzeuszy, prowadzona jest przez historię świata aż po dzisiejszy dzień. Zdaje się nawet, że sąd jest oddany zwykle sceptykom. I zdawałoby się, że prawda jest czymś, o czym można demokratycznie zawyrokować. Że można demokratycznie, albo nakazem wymusić bieg wydarzeń wygodny . Jezus nie jest wygodny. Nie jest wygodny dla sceptyka. Nie jest wygodny dla sędziego, który z wysokości swego bezpieczeństwa gwarantowanego przez banki i systemy asekuracyjne, przez centra handlowe i system podatkowy, może powiedzieć, że prawda go nie dotyczy. I można powtar

Czy chcesz, żeby Święta wróciły? A może tęsknisz za jakimś spotkaniem z Jezusem, kiedy był Ci szczególnie bliski? A może zwyczajnie chcesz naprawić coś, co rozegrałeś źle i teraz bardzo tego żałujesz? Dlaczego Jezus, kiedy uczniowie poznali Go w Emaus zniknął? Te pytania oddają wspólny nam lęk. Lęk przed tym, że coś już nie wróci. Lęk przed tym, że coś mija, że tracimy szansę. Lęk przed tym, że coś się dzieje bezpowrotnie. Bezpowrotnie Słowo, które w świecie sejwów i bekapów, a także funduszy asekuracyjnych, reasekuracyjnych i ubezpieczeń wszelkich typów, staje się niemal dramatyczne. Stawia nas na skraju przepaści. Bo jak czuć się komfortowo, ze świadomością, że coś zepsułem bezpowrotnie? Jezus wie, co robi. Słowa, które dzisiaj przytacza św. Paweł, nie są zakazem, który ma nas stłamsić. To przypomnienie. Jezus przypomina w nich przesłanie Zmartwychwstania. Jeżeli śmierć jest pokonana, grzech nie odnosi triumfu, to nic już nam nie grozi. Grozi nam zastój. Fizyczny i d