Blog pisany w Cieniu...

Photo by  Michele Francioso  on  Unsplash Uświedczanie Francji a Cudowny Medalik Francja, XIX wiek. Po rewolucji regularnie trwa proces planowego odsuwania Kościoła od wpływu na władzę. Do tego procesu Kościół przyczynił się znacząco, gorsząc postawą odpychającą od wartości, które wyznawał. Francuscy intelektualiści forsowali religię wiedzy, zwłaszcza nauk empirycznych, wmawiając skutecznie sobie i innym, że to synonim postępu, wolności oraz dojrzałości intelektualnej. Cudowny Medalik zaczął oddziaływać w tym środowisku w dobie uświedczania , czyli planowego procesu rugowania wpływu Kościoła na państwo. Wydawałoby się, że proces laicyzacji będzie sprzyjał wyśmiewaniu sakramentaliów i znaków podobnych do Cudownego Medalika. Że "stare", "wsteczne" i że "przeżytek". Nie przyjmie się. A jednak nawet sceptycy wobec pomysłu Maryi przekonali się, jak wielkie cuda jest w stanie uczynić Pan Bóg przez kawałek metalu z określonymi symbolami. Kościół w 2021 Mamy probl

 

Obrazy Słowa Łk 1, 26-38 1. Co Pan Bóg na to? Tworzymy chętnie sobiepaństwo (sam sterem, żeglarzem i okrętem), gdzie wszystko zależy ode mnie, nie muszę o nic się prosić. Taka pokusa samowystarczalności jest jednak, na nasze szczęście, równie atrakcyjna, co krucha. Dawid przekonuje się o tym wyraźnie, kiedy chcąc pobudować wielką, okazałą świątynię (pozornie dla Jahwe, ale w rzeczywistości chodzi mu o symbol swojego panowania) Pan przypomina królowi przez usta proroka Natana, że Dawid byłby dalej pastuchem owiec swego ojca, któremu tak na synu zależało, że schował go przed szansą zrobienia kariery, Dawid byłby dalej zapomniany przez świat i historię, gdyby go Pan nie odnalazł i nie poprowadził. Pan dał mu wygrać z Filistynem, Pan dał mu królestwo, Pan dał mu talent dzięki któremu Dawid uchował się na dworze kapryśnego Saula. Pan dał Dawidowi wszystko i nie zrezygnował z Dawida, kiedy ten próbował na własną rękę działać wbrew Bogu. Pan nie przyjął planu Dawida. Ale go też nie poniżył. N

obrazy Słowa 1. Ja nie jestem Mesjaszem Jak inna jest odpowiedź Jana od najczęściej padającej z naszych ust lub utajonej w naszych myślach. To przecież my chcemy być mesjaszami. Dla siebie, dla innych. Zwłaszcza kiedy mamy z góry upatrzone cele i pragnienia. "Wiem, co zrobić". Jan proponuje odpowiedź będącą kwintesencją słowa "pokora", w znaczeniu "znajomość siebie", znajomośc własnej granicy, własych możliwości, a także gotowość na przyjęcie tego, co jest wolą Pana. Jan nie ucieka w proste i chwytliwe słowa, klucze, które spowodują jego rozgłos, a także autorytet. Przecież sam Jezus porówna go z Eliaszem. Jan nie jest jednak autokreatorem i nie ulega pokusie samookreślenia do tego stopnia. Tym, który nadaje sens jego misji i życiu, jest Pan. Stojąc na progu Ziemi Świętej nie przekracza jej granicy. Choć widzi oczami proroka Ziemię Świętą - nawet więcej niż ją, bo samego Jezusa - nie przekracza danej mu granicy. Pokora idzie w parze z posłuszeństwem. Tego

Obrazy Słowa Mk 1,1-8 Wykluczenie jest tematem przewodnim wielu spraw publicznych. Wykluczenie ubogich, wykluczenie ekonomiczne, wykluczenie technologiczne, wykluczenie mniejszości. Czy jednak nie jesteśmy coraz bardziej wykluczeni z życia? Czy cyfrowy świat nie wyklucza nas z naszych rodzin, spraw domowych. Czy dzieci cyfrowych rodziców, wychowywane przez jutubowe niańki coraz bardziej nie są wykluczone z miłości? Początek Ewangelii Banał - każda Ewangelia ma swój początek. Również moja i twoja. Ta Ewangelia jest szczególnie fascynująca, bo ma oblicze konkretnych wspomnień, osób i miejsc. Kuchni, salki parafialnej, siostry zakonnej, katechety, kolegi, babci, księdza, pokoju i łóżka, przy którym klęczała rodzina. Czasem dramatycznego wypadku, przypadkowego zdarzenia, albo wielkiej miłości. Wtedy wszystko się zaczęło. Miejsce i czas, a zwłaszcza osoba - przewodnik. Jak Jan Chrzciciel. Czemu wracamy do początku? Trochę jak u Zbigniewa Wodeckiego: "lubię wracać tam, gdzie byłem już&q