II Niedziela Wielkiego Postu - kiedy mam wątpliwości wiary
Najpierw przekaz dla wspólnoty chrześcijańskiej, która w tych słowach uświadamia sobie swoje szczególne wybranie - do poznania Objawienia i Prawdy - ale również powołanie - to, co widzimy, jesteśmy zobowiązani głosić i o tym świadczyć. Przecież Jan, Jakub i szczególnie Piotr, zostaną Apostołami Chrystusa w świecie, zaniosą go wszędzie. Staną się robotnikami trudnej winnicy Pana.
Teraz kolej na to, co mnie chce Chrystus dzisiaj powiedzieć i do czego mnie zaprasza. To ja, każdy z nas, ma dostęp do poznania Prawdy o Jezusie. Nie tylko doświadczenia, ale poznania, utrwalenia w swym umyśle. Kiedy mam wątpliwości wiary, które są normalne, ale trwam przy Panu Bogu, mogę poznać, mogę liczyć, że za zakrętem jest zbocze Góry Przemienienia. Wdrapię się, będzie ciężko, będzie mozół i trud - ale skutkiem będzie otucha w wierze. Jezus ponownie przyjdzie, żeby mnie umocnić. Tego mogę być pewien. Chociaż rogaty będzie mi dokładał kamieni pod nogi na tym zboczu góry wysokiej.
I dalej - Cud Przemienienia nie jest tylko dla mnie. Szczególnie dzisiaj, szczególnie teraz. Każdy chrześcijanin, któremu Chrystus Jezus szczególnie się Objawia i pokazuje w codziennych zdarzeniach i zmaganiach, ma zadanie od Niego samego, aby wyszedł ze swej izby, swoich oporów i kompleksów i świadczył o Prawdzie, którą widzi, i w którą wierzy. Choćby wydawało się to bezowocne, bezsensowne i bez efektów.
Do tego trzeba jednak wysiłku. Chrystus zaprasza nas na górę, poza codzienny szum, do siebie, do wyciszenia, na Spotkanie. Tam pośle Słowo, które utwierdzi nas w Prawdzie. I powie: tak, Twój trud, Twoje zmaganie, Twoja modlitwa, post i jałmużna, mają sens. Mają sens!
I zobaczysz wspólnotę. I zostaniemy posłani. Jak codziennie. Aby iść. Przez życie. Przez życie i z Jezusem Chrystusem!
Dobrej Niedzieli i owocnego postu.
Pamiętam w modlitwie.
