Według zdolności

Photo by Etienne Girardet on Unsplash
Obrazy Słowa


Mt 25,14-30


Od razu wydaje się nam, że w Ewangelii jest coś nie tak. Dlaczego ostatni dostał tylko jeden talent? Od razu został skazany na mniejsze powodzenie? Może od razu uznał, że został skrzywdzony i wtedy byłby być może usprawiedliwiony jego czyn - zakopanie złotego talentu.


1. Każdy dostał fortunę

Przypowieść Jezusa opiera się miarę, której dziś nie używamy. "Talent" to 30 kg. Zatem talent złota to fortuna sama w sobie. Zastanawianie się, dlaczego jeden z obdarowanych dostał "tylko" jedną kamienicę, jest bezprzedmiotowe. Przestaje mieć znaczenie ile nominalnie dostałem, ale co z tym zrobiłem. Co z tym robię? Czy jestem gotowy to pomnożyć?


2. Talent jest odpowiedzialnością

Każdy dostał wedle swoich zdolności. Jeśli dostaję talent, to będę musiał go udźwignąć. Jezus nie mówi o jakiejś nadzwyczajnej zdolności, ale mówi o danym każdemu z nas życiu - skarbie, który Pan uszył na naszą miarę. On nas zna, a zatem życie, które otrzymaliśmy, dostaliśmy takie, żeby było nam wygodnie. Również, żebyśmy zanadto się nie zmęczyli, jeśli mamy mniejsze zdolności. Zrobienie tego, co się da, tego co można to prawdziwy skarb. Tu i teraz mam wielką moc czynienia dobra, współpracy z Panem, aby pokonywać swoje wady i służyć innym.


3. Za życia do grobu

Wyobraźmy sobie przewrotność tej sytuacji - ktoś daje nam masę pieniędzy, równowartość majątku uzbieranego przez całe życie. Zakopujemy ten majątek. Nic z niego nie bierzemy. A kiedy właściciel wraca - obrzucamy go winą za to, że nic nie zrobiliśmy. Bardzo częsty mechanizm. Zwłaszcza, kiedy próbujemy obronić siebie przed brakiem inicjatywy, przed tym, że nie robimy nic z naszym życiem. Zakopanie talentu w ziemi jest symbolem śmierci za życia. Uśmiercenia Boga. Uśmiercenia relacji z Nim, jako Ojcem.


Jeśli nie widzę w Bogu Ojca, nie wykorzystam swego życia.

Przeczytaj też

Co Jezus dzisiaj wyrzuca z mojej świątyni?

Obraz
Świątynia. Można wyobrazić sobie tłumy ściągające do miejsca najświętszego dla Izraela, na Świętą Górę. Wszyscy szli do Domu Przebywania Jahwe, aby Jemu oddać pokłon. Między nimi nagle zaczyna się jakieś zamieszenie. Mężczyzna zaczyna wywracać stoły, po kamiennej posadzce turlają się monety, w powietrze ulatują wydostane z klatek ptaki, ludzie zaczynają krzyczeć. Kiedy biernie przyglądamy się zamieszaniu, mało mnie nas to dotyczy. Ale w pewnym momencie ktoś podbiega i wyrzuca nagle wszystko, co dla nas było ważne. Jezus, który robi porządek. Nie zawsze takiego Jezusa akceptujemy, nie zawsze takiego Jezusa chcemy przyjąć. Kiedy chodzi o innych, kiedy innym robi porządek, innych nazywa "plemieniem żmijowym", albo innym wywraca stoły, wtedy jest ok. Ale kiedy nam robi porządek... sprawa się komplikuje. Jezus ze sprawami, które nie pasują do świętego miejsca, nie dyskutuje. Nie prowadzi dyskusji, nie polemizuje. Wyrzuca to, co przeszkadza człowiekowi w jego relacji z Bogi
Czytaj więcej

Mimo zamkniętych drzwi i ludzkich obaw

Obraz
#obrazy Słowa Photo by  Rosie Kerr  on  Unsplash J 20, 19-31 Popatrzmy na tą scenę. Zamknięte drzwi. I grupka dość zagubionych mężczyzn, mających przynajmniej trzy poważne problemy. * problem pierwszy: ryzyko śmierci Wydaje się, że to najpoważniejsze ze zmartwień Apostołów. Jako uczniowie ukrzyżowanego za herezję Mistrza mają nad sobą realną groźbę ukamienowania. Dotychczas chronił ich autorytet Jezusa z Nazaretu, ale teraz, kiedy Pan odszedł, kto się za nimi wstawi? * problem drugi: Jezus żyje! Tak: zdaje się, że Apostołowie nie przyjęli plotek o Zmartwychwstaniu z wielkim optymizmem. Nie tylko, że nie mieściło się to w ich rybaczych i celniczych głowach. Nie tylko budziło w nich zgrzyt to, że ktoś może powstać z martwych sam z siebie. Mieli prawi być z innego powodu mocno zasmuceni. Gdyby dotrzymali słowa, gdyby byli wzorowymi uczniami, postąpili zgodnie z przysięgą - wszystko było by "cacy". Problem jednak jest taki, że wszyscy są zdrajcami. I spotkanie z Jezusem wcale nie
Czytaj więcej

Czasem trzeba rozsypać świat

Obraz
Photo by David Hawkes on Unsplash Obrazy Słowa J 2,13-25 Bywa, że świątynie są zrujnowane. Poświęcona ziemia oraz sprawowany kult nie gwarantuje wiecznego blasku. To samo dzieje się w odniesieniu do świątyni, jaką jest nasze życie. 1. Boimy się, że nasz świat runie To lekcja bardzo na czasie. Żyjemy w lęku, że to, co wcześniej znaliśmy już nigdy nie wróci. Świat na naszych oczach się zmienia, boimy się, że zmieni się tak, że odechce nam się tu być. Kiedy faryzeusze patrzą na znak mesjański, Jezusa, który czuje się w świątyni jak u siebie, a tak zachować się mógł jedynie Mesjasz, zadają pytanie, dotyczące swojej przeszłości i przyszłości. Owszem, zburzysz nasz świat, ten który budowaliśmy z takim mozołem, ale co przyjdzie później? 2. Jezus obala przyzwyczajenia, które są "nie w porządku" Bóg ustanowił konkretny porządek. W skrócie: "Bogu, co boskie, cesarzowi, co cesarskie". Mamy przestrzeń dla Boga, dla żony/męża, dla dzieci, dla pracodawcy. Nikt nie powie, że prac
Czytaj więcej

Co to są "czcze rzeczy"?, czyli o Drugim Prawie z Dekalogu

Obraz
Minęły wakacje, a od października zaczyna się Rok Wiary. Postanowiłem przygotować coś więcej o sprawach, o których sam zapominam. Zaczniemy od dekalogu. Spodziewajcie się serialu pod tak brzmiącym tytułem... Bóg swojemu ludowi objawił swoje imię. Wydaje się nam to pewną oczywistością, jednakże kiedy uświadomimy sobie, co to znaczy "znać imię", zmienia to troszkę nasz spojrzenie na tą sprawę. Znać imię  to znaczy znać osobę. Znać imię  to znaczy mieć prawo do tej osoby się zwracać - mówić, prosić, żądać. Ale tez obrazić. Imię wyraża całą osobę. Stąd w Starym Testamencie imiona bardzo szanowano. IMIĘ = KIM JESTEŚ Kiedy wzywasz Bożego Imienia? Jak wzywasz Boga? Jakim językiem do Boga się zwracasz? Jaka jest Twoja postawa na modlitwie? Nie będziesz imienia Bożego wzywał do czczych rzeczy Dawne katechizmy formułowały to przykazanie właśnie w ten sposób. Bóg, który Izraelowi oddaje swoje Imię domaga się szacunku dla Tego Imienia. Izraelici będą je tak szanowali, że wreszc
Czytaj więcej